Στρογγυλή σφραγίδα ευχαριστιακού άρτου που βρέθηκε το 1998 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στον αποθέτη ΝΜΑ 7. Λείπει τμήμα του δίσκου σφράγισης και έχει αποκρούσεις στην περιφέρεια του δίσκου και στην απόληξη της λαβής.

Η σφραγιστική επιφάνεια διαχωρίζεται από δύο εγχάρακτους, ισοσκελείς σταυρούς, σε οχτώ όμοια τρίγωνα που γεμίζουν με σκαλισμένα τριγωνικά μοτίβα. Στην απόληξη της κυλινδρικής λαβής σχηματίζεται ανάγλυφος σταυρός.

Ο άρτος, ως βασικό αγαθό διατροφής, αποτελούσε μία σημαντική προσφορά από τον άνθρωπο στο θεϊκό στοιχείο, μία πρακτική που συναντάται σε διάφορες εποχές και πολιτισμούς. Πολλές φορές το ιερό ψωμί σφραγιζόταν πριν από το ψήσιμο, με σχέδια σχετικά με τη θεότητα ή την περίσταση για την οποία προοριζόταν. Στο πλαίσιο της χριστιανικής λατρείας, η σφράγιση του άρτου που πρόσφεραν -και προσφέρουν μέχρι και σήμερα- οι πιστοί στην εκκλησία, γινόταν με τη χρήση πήλινων, λίθινων, μεταλλικών ή ξύλινων σφραγίδων που συχνά φυλάσσονταν για πολλά χρόνια ως ιερά αντικείμενα και περνούσαν από γενιά σε γενιά.